De exploitatiefase is de laatste fase van de vastgoedcyclus. In deze fase gaat het over verhuren c.q. exploiteren van het vastgoed. Bij de exploitatie komen aspecten aan de orde zoals de exploitatieduur (op basis van de huurinkomsten) en de exploitatielasten. Voor versnelling tijdelijke huisvesting komen er regelingen om de risico’s bij exploitatie deels af te dekken, zoals een garantstelling waarmee de financiële risico’s van projecten worden gemitigeerd in het geval geen vervolglocatie kan worden gevonden voor tijdelijke woningen na een eerste exploitatietermijn.
Praktijkvoorbeeld #
Tijdelijk woningen worden ingezet voor de huisvesting van verschillende doelgroepen. Ontwikkelende partijen gebruiken normaal gesproken huurniveaus in de businesscase, gericht op de doelgroep die wordt beoogd. Flexwoningen worden juist gekarakteriseerd door de korte inwoningsduur, wat resulteert is snel veranderende gebruikersgroepen. Dit zorgt voor fluctuerende huurinkomsten en bemoeilijkt het gebruik van vooraf berekende huurniveaus.
Gezien het sociale karakter van de Taskforce wordt verwacht dat bij exploitatie de integratie van doelgroepen wordt bevorderd. Gemeenten, woningcorporaties en overige partijen kunnen hierbij leunen op opgedane ervaringen in reeds uitgevoerde projecten.
Pagina voor het laatst aangepast op 11 november 2022
